Realizowane programy edukacyjne

Programy  wychowania przedszkolnego, innowacje programowe, które zostały dopuszczone do realizacji przez dyrektora przedszkola po dokonanej analizie zgodności z treściami zawartymi w podstawie programowej wychowania przedszkolnego

W placówce realizowane są również programy autorskie,innowacyjne i profilaktyczne:

SYSTEM NAGRÓD I KONSEKWENCJI W ZAKRESIE PRZESTRZEGANIA USTALONYCH NORM I ZASAD ZACHOWANIA W RELACJACH  SPOŁECZNYCH WOBEC RÓWIEŚNIKÓW I DOROSŁYCH 

„ RUMIANKOWEGO PRZEDSZKOLA”

Pragniemy, aby rezultatem naszej pracy wychowawczej była dziecięca świadomość swojej wartości i indywidualności. Chcemy, aby każde dziecko rozumiało i respektowało zasady współżycia i współdziałania z innymi ludźmi. Aby nie obawiało się wyrażać swoich emocji, ale szanowało także odczucia innych. Naszym priorytetem jest wpojenie każdemu dziecku istoty tolerancji, otwartości i wrażliwości na otaczający je świat.

Pragniemy, aby nasze działania były tożsame z oddziaływaniem środowiska rodzinnego na wszechstronny rozwój dziecka.

Dziękujemy za poświęcony czas na zapoznanie się z modyfikacją Programu Wychowawczego Przedszkola w zakresie systemu nagród i konsekwencji dotyczącego norm i zasad społecznych, który został opracowany we współpracy z rodzicami.

NAGRODY

KONSEKWENCJE

Konsekwencja to reakcja otoczenia (nauczyciela, rodzica) na zachowanie dziecka. Konsekwencja może być pozytywna: dziecko zachowuje się zgodnie z obowiązującą zasadą - właściwe zachowanie i relacje społeczne wobec rówieśników i dorosłych (pracowników i nauczycieli przedszkola)

- otoczenie postępuje zgodnie z przyjętym wcześniej założeniem - wprowadza konsekwencję negatywną.

Konsekwencja negatywna nie jest tym samym co kara.

 

KONSEKWENCJA NEGATYWNA

KARA

Wcześniej ustalona (w sytuacji, gdy nie wchodziły w grę negatywne emocje dorosłego)

Nie stanowi formy odreagowania dorosłego (zapowiedziana z góry)

To, czy się pojawi, nie zależy od nastroju, humoru dorosłego, ale od zachowania dziecka (jest zasada, jest konsekwencja)

 

Jest stałym elementem porządkującym życie w domu
i w grupie

 

Może się nie podobać dziecku, ale raczej nie wywołuje gniewu, chęci odwetu i innych skrajnie negatywnych uczuć

Jest łatwiejsza do wyegzekwowania

 

 

Uczy dziecko odpowiedzialności za swoje zachowanie

Jest nagłym zrobieniem przykrości, żeby uniknąć pewnych sytuacji w przyszłości.

 

Zwykle bywa formą odreagowania dorosłego (pokazujemy, kto jest górą)

Zależna od nastroju dorosłego, jego stanu psychofizycznego (za określone zachowania, w zależności od sytuacji, karzemy dziecko, a innym razem tego nie robimy)

Jest nieprzewidywalna, jej forma i nasilenie zależą od stopnia złości dorosłego, jego bezsilności

 

Może być skuteczna, ale budzi wiele negatywnych emocji: lęk, strach, gniew, chęć odwetu, zemsty itp.

 

Jest trudniejsza do wyegzekwowania, zdarza się że po wprowadzeniu kary w życie, dorosły żałuje, że ją wprowadził, łagodzi ją itp.

Nie uczy, zmniejsza poczucie odpowiedzialności dziecka za zachowanie, może stanowić wzmocnienie dla zachowań niepożądanych

Nagradzamy dzieci za:

Formy nagród:

Dzieci ponoszą konsekwencje za:

Stosowane konsekwencje:

Zasady przyznawania nagród oraz konsekwencje nieprzestrzegania norm
i zasad panujących w grupie przedstawiane są na zebraniu organizacyjnym wspólnie z rodzicami.

Konsekwencja powinna być:

Szybka - powinna nastąpić natychmiast po „przewinieniu” – wyciąganie konsekwencji w kilka dni lub godzin po zdarzeniu raczej nie ma działania wychowawczego, dziecko odbierze to jako niesprawiedliwą przykrość. Poza tym, tak długie czekanie na nieznaną karę jest dla dziecka psychicznym cierpieniem.

Skuteczna - czyli doprowadzona do końca. Doskonała konsekwencja nie odniesie żadnego skutku, jeśli rodzice zrezygnują z jej przeprowadzenia lub przerwą ją w połowie. Dziecko następnym razem poczuje się bezkarnie.

Stosowalna - nawet najlepsza konsekwencja nie zadziała, jeśli nie mamy czasu i możliwości zastosowania jej w praktyce. Dziecko pozostawione samo sobie nie ma żadnej motywacji by pamiętać o konsekwencji.

Sprawiedliwa - konsekwencja powinna być odpowiednia i proporcjonalna do przewinienia, to znaczy, nie powinno się karać dziecka zabraniem wszystkich przyjemności za to, że nie chciało zjeść obiadu (zbyt surowa konsekwencja),  ani zakazem obejrzenia jednej bajki za agresje fizyczną, słowną wobec dorosłych lub rówieśnika  (za łagodna konsekwencja).

Stała - jednym z celów wychowania dzieci jest nauczenie ich przewidywania konsekwencji swojego działania. Dlatego też, czasami, gdy dziecko wie, jaka spotka je konsekwencja np. za nie wyniesienie śmieci, a ma strasznie zły dzień, to może wybrać poniesienie konsekwencji. By jednak mogło to zrobić musi wiedzieć, co je za to czeka, dzięki wcześniej ustalonej i zapowiedzianej konsekwencji ma ten wybór.

Sympatyczna - Dziecko nie jest złe. Po prostu popełniło błąd, za który musi ponieść konsekwencje. „Kocham Cię”. Nie rozmawiamy teraz o uczuciach, ale o złamanej zasadzie. Mamy umowę i musi być ona dotrzymana”. Przypomnij dziecku o konsekwencji zachowania w sposób spokojny, nie podnoś głosu i nie ujawniaj swoich negatywnych emocji.

Słowna - powiedziana, a nie wymierzona za pomocą „ klapsa”. Kary cielesne nie są właściwą metodą wychowawczą. Zadając ból słabszej od siebie istocie, poniżając ją, nie nauczymy dziecka żadnych zasad, ani też szacunku dla nich. Nauczymy natomiast jednego – rację ma ta osoba, która mocniej uderzy. Stosując kary cielesne i tracąc panowanie nad własnymi emocjami, niż zdążymy się zorientować kiedy możemy doprowadzić do maltretowania fizycznego dziecka.

Stanowcza - to właśnie dorośli decydują o zasadach w domu lub w grupie. Aby tego dokonać, potrzebne jest nam wewnętrzne przekonanie, że mamy siłę, możliwości i środki wyegzekwować wcześniej spisane zasady.

Systematyczna - dzieci nie doszacowują ryzyka i mają swoją własną definicję słowa wyjątek („To to, co było dziś i będzie już zawsze”). Stąd też rodzice powinni przestrzegać, by w ich postępowaniu nie było wyjątków i aby zawsze, gdy dostrzegą złamanie umowy (zasady) wyciągali konsekwencję.